Wzorzec słuchowy jest potrzebny, by dziecko zaczęło pracować nad wzorcem artykulacyjnym.

Celem ćwiczeń słuchowych jest:

• uczenie koncentrowania uwagi na sygnałach dźwiękowych,
• wypracowanie umiejętności rozróżniania dźwięków otaczającego świata i identyfikowania ich z określonymi sytuacjami, przedmiotami oraz zjawiskami,
• różnicowanie dźwięków pod kątem ich cech: wysokości, natężenia, długości, barwy,
• identyfikowanie poszczególnych podstawowych realizacji fonemów,
• rozróżnianie cech prozodycznych języka: akcentu, intonacji, tempa mowy, iloczasu, natężenia głosu,
• rozróżnianie wariantów realizacyjnych fonemów (czyli poszczególnych głosek)

Oto kilka propozycji zabaw słuchowych:

• rozpoznawanie i różnicowanie głosów zwierząt, dźwięków z otoczenia, dźwięków instrumentów (wszelkie gry dźwiękowe),
• rozpoznawanie i różnicowanie dźwięków wysokich, niskich,
• rozpoznawanie i różnicowanie rytmów,
• odtwarzanie rytmu,
• rozpoznawanie rytmu,
• odgadywanie usłyszanego rytmu,
• analiza wyrazowa zdania,
• dzielenie zdania  na wyrazy,
• porównywanie długości zdań,
• analiza i synteza sylabowa wyrazów,
• łączenie wyrazów wypowiadanych sylabami,
• dzielenie wyrazów na sylaby,
• porównywanie długości wyrazów,
• wyszukiwanie obrazków z podaną liczbą sylab,
• kończenie wyrazów odpowiednią sylabą,
• tworzenie ciągów wyrazów np. zaczynających się ostatnią sylabą,
• rozwiazywanie rebusów obrazkowo-sylabowych,
• analiza i synteza głoskowa,
• rozpoznawanie wyrazów z podanych głosek,
• określanie jaka głoska występuje na początku wyrazu (należy zaczynać od samogłosek, które wypowiadamy dłużej),
• określanie jaka głoska występuje na końcu wyrazu (należy zaczynać od spółgłosek),
• układanie wyrazów z podanych głosek,
• różnicowanie wyrazów różniących się jedną głoską np. góra – kura,
• zabawy z rymami,
• wyszukiwanie wyrazów rymujących się,
• ćwiczenia pamięci słuchowej,
• powtarzanie ciągów słów, cyfr,

• słuchanie bajek, opowiadań, wierszyków, zagadek,
• układanie historyjek obrazkowych, opisywanie obrazków, opowiadanie,
• wymyślanie zakończenia opowiadań bajek,
• kończenie zdań,
• układanie i rozwiązywanie zagadek,
• nauka na pamięć wierszyków, piosenek, rymowanek, wyliczanek itp.,
• układanie zdań z wybranymi wyrazami,
• słuchowe wyróżnianie wyrazów ukrytych w wyrazach,
• dobieranie podpisów do obrazków,
• segregowanie obrazków według pierwszych głosek, sylab,
• przekształcanie wyrazów przez zmianę głoski, np. koc-noc,
• zabawa w głuchy telefon.

Rymowanki dźwiękonaśladowcze

Co słychać na wsi?

Co słychać na wsi?
Co słychać? Zależy – gdzie.
Na łące słychać: kle, kle, kle!
Na stawie – kwa, kwa!
Na polu – kraaaa!
Przed kurnikiem – Kukuryku!
Koło budy słychać – Hau!
A na progu – miau…
A co słychać w domu,
Nie powiem nikomu!

              ^W.Chotomska

Azorek

Przed domem przy budzie
głośno Azor szczeka,
to jego szczekanie
już słychać z daleka:
– Hau, hau, hau…
Gdy Azor jest wściekły,
Humorek zły miewa,
To warczy tak groźnie,
Że drżą wokół drzewa:
– Wrrr, wrrr, wrrr…
Gdy piesek narzeka,
ma jakieś życzenie,
to zamiast szczekania
słychać to skomlenie:
– Oi, oi, oi…
Gdy pies chce nam przekazać
nowiny nam smutne,
słychać wycie długie,
żałośnie okrutne:
– Auuu, auuu, auuu…
Lecz najczęściej Azor,
gdy siedzi przy budzie,
to szczeka tak pięknie,
że dziwią się ludzie:
– Hau, hau, hau…

            ^E.Skorek

Dziwne rozmowy

W chlewiku mieszka świnka i trąca ryjkiem drzwi.
Gdy niosę jej jedzenie to ona „kwi kwi kwi”.
Opodal chodzi kaczka, co krzywe nóżki ma.
Ja mówię jej „dzień dobry” a ona mi „kwa kwa kwa”
Na drzewie siedzi wrona, od rana trochę zła.
Gdy pytam „Jak się miewasz?” to ona „kra kra kra”.
Przed budą trzy szczeniaczki podnoszą straszny gwałt.
Ja mówię „cicho pieski”, a one: „hau hau hau”.

                      ^A.Aleksandrowicz

Okrzyki

Tam na wróble stoi strach – ach ach
Jaki duży wyrósł groch – och, och!
Ty, wietrzyku liśćmi chwiej – hej, hej!
Heli dobrze w szkole szło – ho ho!
Znów od rana w kuźni ruch – buch buch!
Płaksa nie wie, czego chce – eeeee!
Drzemią kury w cieniu lip – cip cip!
Przeskoczymy przez ten kloc – hoc, hoc!
Przemknął zając w poprzek bruzd – szust, szust!
Traktor na zakręcie znikł – pyk pyk!
Krówki w polu mokną w dżdżu – mu mu!
Znowu rozlał mi się klej – ojej!
Deszcz załzawia oczka szyb – chlip chlip!
Poszedł kaczki wołać Jaś – taś taś!
Nie wrzeszcz, bo to ledwie świt – cyt cyt!
Wrona też swój okrzyk ma – kra kra!
Jurek Władka zgubi trop – hop hop!
Od niedzieli zima zła – hu ha!
Do snu nucą kotki dwa – aaaa!
Jest okrzyków tyle, że
Mnie wystarczą właśnie te.
Komu mało, takich znam,
Ten niech coś wymyśli sam.

                 ^J.Huszcza

Dziadzio Mrok

Pada, pada deszcz chlupu, chlupu, chlup!
Idzie dziadzio Mrok tupu, tupu, tup!
Idzie dziadzio Mrok człapu, człapu, człap!
Wyskoczyła noc, za połę go łap!
Zmyka dziadzio Mrok tupu, tupu, tup!
A noc za nim brnie chlupu, chlupu, chlup!

                    ^E.Szelburg-Zarembina

Odgłosy zwierząt

Kotek miauczy miau, miau, miau.
Piesek szczeka hau, hau, hau.
Żabka kumka kum, kum, kum.
Rybka pluska plum, plum, plum.
Świnka kwiczy kwi, kwi, kwi.
A kurczaczek pi, pi, pi.
Baran beczy be, be, be.
Mała kózka me, me, me.
Jeże tupią tup, tup, tup.
Krecik słyszy łup, łup, łup.
Gąska gęga gę, gę, gę.
Bocian woła kle, kle, kle.
Krowa muczy mu, mu, mu.
Gdzie cielątko? Tu, tu, tu.
Pszczoła robi bzzz, bzzz, bzzz.
Ptak odleciał frr, frr, frr.
Kaczka kwacze kwa, kwa, kwa.
Konik rży iha, ha, ha.
Kura gdacze ko, ko, ko.
Dziadek na to ho, ho, ho.
Małpka fika fik, fik, fik.
Słoń Katarek ma a psik!
Królik kica kic, kic, kic.
Mała myszka nie ma nic.

             ^I.Michalak-Widera

Wesołe dźwięki 

Jedzie pociąg fu fu fu
Trąbka trąbi tru tu tu
A bębenek bum bum bum
Na to żabki kum kum kum
Deszczyk kapie kap kap kap
Konik człapie człap człap człap
Mucha brzęczy bzy bzy bzy
A wąż syczy sy sy sy
Baran beczy bee bee bee
Za to koza mee mee mee
Zegar cyka cyk cyk cyk
A dzwoneczki dzyn dzyn dzyn
Jeżyk idzie tup tup tup
Woda chlapie chlup chlup chlup
Dzięcioł stuka stuk stuk stuk
Do drzwi pukam puk puk puk.

Zwierzęce gadanie

Co mówi bocian, gdy żabę zjeść chce? Kle kle kle
Co mówi żaba, gdy bocianów tłum? Kum kum kum
Co mówi kaczka, gdy jest bardzo zła? Kwa kwa kwa
Co mówi kotek, gdy mleczka by chciał? Miau miau miau
Co mówi kura, gdy znosi jajko? Ko ko ko
Co mówi kogut, gdy budzi w kurniku? Ku ku kukuryku
Co mówi koza, gdy jeść jej się chce? Mee mee mee
Co mówi krowa, gdy brakuje jej tchu? Mu mu mu
Co mówi wrona, gdy wstaje co dnia? Kra kra kra
Co mówi piesek, gdy kość zjeść by chciał? Hau hau hau
Co mówi baran, gdy jeść mu się chce? Bee bee bee
Co mówi ryba, gdy powiedzieć chce? Nic!
Przecież ryby nie maja głosu.

                      ^J.Beszczyński

Poliglota

Jestem mały poliglota, bo rozumiem psa i kota.
Ptasi język także znam, zaraz udowodnię wam.
Kotek miskę mleka miał. Pyszne było – miauknął: miau miau.
Piesek też by pewnie chciał, szczeknął głośno: hau hau.
Małej myszce ser się śni, piszczy cicho: pii pii pii.
Kurka zniosła jajek sto. Gdacze o tym: ko ko ko.
Kaczka śliczne pióra ma, Kwacze dumnie: kwa kwa kwa.
Nad jeziorem żabek tłum, kumka sobie kum kum kum.
Jak to dobrze kumie, kumie, że ktoś po żabiemu umie.

Kukułka

Co słychać? Zależy – gdzie.
Kukułka, jak to kukułki,
Chciała z kimś kukać do spółki.
Kot siedział na płocie.
– Kukaj ze mną kocie!
Kot zamiauczał:   miau – miau – miau!
Pies się w budzie zdrzemnął
– Kukaj piesku ze mną!
Pies zaszczekał:   hau – hau – hau!
Martwi się kukułka:
– Nikt nie chce zakukać…
Może i dla dzieci
To za trudna sztuka?

             ^W.Chotomska

Kurnik z grzędą

Na podwórzu dziś zebranie,
są panowie i są panie.
Wszyscy radzić dzisiaj będą,
czy budować kurnik z grzędą.
Kaczki kwaczą: kwa kwa kwa,
Zbudujemy go raz – dwa.
Świnki kwiczą: kwi kwi kwi,
Zbudujemy kurnik w mig!
Konik na to: I–ha–ha,
ja stajenkę swoją mam.
Po co więc budować coś.
Czy przybędzie do nas gość?
– Nie bądź taki, gę – gę – gę –
Zagęgała tłusta gęś.
– Dzisiaj kury tu przybędą,
musi być ten kurnik z grzędą!
Kaczki znowu: kwa kwa kwa,
Zbudujemy go raz – dwa.
Świnki kwiczą: kwi kwi kwi
Czy w kurniku będą drzwi?
Konik na to: I–ha-ha,
Koń najwięcej siły ma.
Jeśli kury tu przybędą,
Będzie kurnik z piękną grzędą.
Tak zwierzęta zbudowały
dla kur z grzędą kurnik mały.
Kury na to: ko ko ko,
Piękny domek, nie ma co!
Do środka zapraszamy,
Poczęstunek dla was mamy.
Kaczki kwaczą: kwa kwa kwa,
Zjemy ziarno tak tak tak.
Świnki kwiczą: kwi kwi kwi,
My mieszankę zjemy w mig!
Konik woła: i-ha-ha,
Ja na proso chętkę mam!
Gąska na to: gę gę gę,
Ja na trawkę też mam chęć.
Kurki gdaczą: ko ko ko.
Każdy z was to miły gość!

                ^E.Skorek

W zagrodzie Małgosi

Wieczorem w zagrodzie cioci Małgosi
Każde zwierzątko o jedzenie prosi.
Piesek szczeka: HAU, HAU, HAU,
Kotek miauczy: MIAU, MIAU, MIAU,
Kura gdacze; KOD, KO, DA
Kaczka kwacze: KWA, KWA, KWA.
Gąska gęga: GĘ, GĘ, GĘ
Ona też chce najeść się.
Owca beczy: BE, BE, BE,
Koza muczy: ME, ME, ME,
Indor gulaga: GU, GU, GU
Krowa ryczy: MU, MU, MU,
Konik parska: PRR, PRR, PRR
A pies warczy: WRR, WRR, WRR.
I tak gra orkiestra ta, aż Małgosia jeść im da.

Co kotek miał?

Mały Jasio kotka przy kominku spotkał.
Ukłonił się kapeluszem – porozmawiać z kotkiem muszę.
– Miał kotek siostrę?
– Miau.
– Miał kotek pazurki ostre?
– Miau.
Miał kotek mamę i tatę.
– Miau.
– Miał kotek na grzbiecie łatę?
– Miau.
I tak sobie przez godzinkę,
rozmawiali przed kominkiem.

                  ^M.Kownacka

Osioł

Był kiedyś osioł siodłaty
Śmieszny, bo w siwe łaty.
W kurniku się osioł wychował
Kur mowę sam opanował.
Na próżno wszyscy się wysilali
I oślej mowy go nauczali.
Prosiła go gosposia: „Osiołku, i – o, i –o”,
Lecz osioł odpowiadał: „ A sio, a sio, a sio”.
Przynosił Tosiek siano: „ Osiołku, i –o, i –o”,
A osioł powtarzał uparcie: „A sio, a sio, a sio”.
Basia siekała mu sieczkę: „ Osiołku, i –o, i –o”,
A osioł wciąż odpowiadał: „ A sio, a sio, a sio”.
Prosiły go gęsi i rysie, prosiaki oraz misie: „Osiołku, i –o, i –o”.
Osioł uparcie swoje: „ A sio, a sio, a sio”.
Silili się nie na żarty,
Lecz osioł był uparty,
Aż wreszcie zrezygnowali i osła przedrzeźniali: „ A sio, a sio, a sio”
A osioł spojrzał leniwie
I ryknął do nich złośliwie:
„ Znudziło mi się to, i –o, i –o, i –o”.

Kraina zwierząt

Gdy kotek zgubi swą mamę
Gdy sam na podwórku zostanie
Jak piszczy, gdy mleczka by chciał?
Miau, miau, miau
Gdy kaczka uczy kaczuszki
Jak w wodzie moczyć swe nóżki
To kiedy zachęcić je ma, to woła:
Kwa, kwa, kwa
Gdy mały cielaczek w oborze
Na nóżkach już ustać nie może
Jak mama krówka muczy do snu?
Muuu, muuu, muuu
Gdy kózki małe na łące
Kwiatki zrywają pachnące
Jak meczą,gdy jeść im się chce?
Mee, meee, mee
Gdy małe żółte kurczęta
Do snu mrużą oczęta
Co mówią, gdy coś im się śni?
Pii, Pii,Piiii
A małe świnki w chlewiku
Rozmów prowadzą bez liku
I wszystkie wołają, gdy robi się szum
Chrum, chrum, chrum

Oznaki wiosny

Kiedy wiosna tu przychodzi,
pani zima stąd odchodzi.
Słońce świeci już jaśniutko,
wietrzyk wieje tak leciutko: – Szyszuszu…
Budzą się w słońcu motyle,
kwitną złociste żonkile.
W ogrodzie u mojej mamy
czerwienią się tulipany.
Rośnie trawa, świeci słonce,
boćki klekoczą na łące: – Kle, kle, kle, kle.
Kiedy słyszą klekot żabki,
uciekają do sadzawki: – Kum, kum, kum, kum.
Już jaskółki przyleciały,
jest też z nami słowik mały: – Tirli, tirli, tirli…
Gile za to odleciały,
bo za ciepło u nas miały: – Frrru…, frrru…, frrru…
Wszystko to oznaki wiosny,
wie o tym dziecko i… każdy dorosły!

                     ^E.Skorek

Bibliografia:

Bieńkowska K, Słucham, mówię, jestem…, Krosno 2007

Graban J., Sprawka R. , Trening słuchu, Gdańsk 2007

Toska-Mrowiec A., Pojmaj I., Zabawy słuchowe, Gdańsk 2007

Podleśna M., Gumowe ucho, Gdańsk 2012

https://www.babyboom.pl/przedszkolak/cwiczenia/15-pomyslow-na-doskonalenie-percepcji-sluchowej-dziecka

https://www.przedszkola.edu.pl/cwiczenia-percepcji-sluchowej.html

http://poradnik-logopedyczny.pl/wychowanie-sluchowe/wychowanie-sluchowe/265/cwiczenia-sluchowe.html

http://www.math.uni.wroc.pl/~elakalin/I%20etap%20terapii%20pedagogicznej%20percepcja%20sluchowa%20obrazki.pdf

http://spskrzeszew.wieliszew.pl/pliki/szkola_podstawowa/logopedia/cwiczenia%20sluchowe.pdf

https://forumlogopedy.pl/artykul/cwiczenia-sluchu-i-motoryki-w-postepowaniu-logopedycznym

http://powiatowapppleszno.pl/pliki/pliki_propozycje/rozwijanie_percepcji_sluchowej.pdf

https://p95.przedszkola.net.pl/dla-rodzicow/kacik-logopedyczny/cwiczenia-percepcji-sluchowej.html
https://www.komlogo.pl/index.php/encyklopedia/115-cc/473-cwiczenia-sluchowe
https://loogomowa.pl/rymowanki-dzwiekonasladowcze/

Gimnastykę buzi i języka najlepiej wykonywać każdego dnia przez około 10 minut. Każde ćwiczenie wymaga wykonania kilku powtórzeń. Na początku dziecko powinno ćwiczenia wykonywać przed lustrem pod kontrolą wzroku. Nie trzeba wykonywać wszystkich ćwiczeń zamieszczonych na poniższej liście, ważne by wykonać po kilka ćwiczeń z każdej grupy.

Ćwiczenia oddechowe:

Ćwiczenia oddechowe poprawiają wydolność oddechową, sprzyjają wydłużaniu fazy wydechowej, co powoduje poprawę jakości mowy. Ćwiczenia prowadzone są najczęściej w formie zabawowej, przy wykorzystaniu różnych środków, np. piórek, piłeczek, baniek mydlanych, wiatraczków itp.

1. Wdech nosem (usta zamknięte) i wydech ustami. Unikamy unoszenia ramion do góry, uczymy się oddychać torem przeponowym.

2. Dmuchanie na płomień świecy – tak by tańczył.

3. Wyścigi piłeczek pingpongowych, dmuchanie na kulkę z waty, na wiatraczek – ćwiczymy długi, spokojny wydech.

4. Chłodzenie „gorącej zupy” – dmuchanie ciągłym strumieniem na dłonie.

5. Chuchanie na zmarznięte ręce- buzia szeroko otwarta, chuchamy ciepłym powietrzem.

6. Naśladowanie balonika – wypuszczanie powietrza z jednoczesnym odgłosem „ sssss”.

7. Puszczanie baniek mydlanych.

8. Naśladowanie syreny – „ e – u, e- u”, „ a – u, a – u” – na jednym wydechu.

9. Naśladowanie śmiechu różnych osób:

– staruszki: che- che- che

– kobiety – cha- cha- cha

– mężczyzny – ho- ho- ho

– dziecka – chi- chi- chi.

Gimnastyka buzi i języka:

U większości dzieci z wadą wymowy występuje obniżona sprawność mięśni warg, policzków, języka, dlatego tak ważnesą ćwiczenia usprawniające działanie buzi i języka.

Ćwiczenia warg:

1. Naśladowanie lwa – buzia szeroko otwarta – wymawiamy długie „a”.

2. Cmokanie – całuski.

3. Parskanie konika – wprawianie warg w drganie.

4. Masaż warg zębami (zębami górnymi dolnej wargi i odwrotnie dolnymi zębami górnej wargi).

5. Wysuwanie zamkniętych warg w przód, następnie krążenie wysuniętymi wargami w kółeczko.

6. Podwieczorek pieska – chwytanie ustami drobnych cukierków, chrupek, kawałków skórki chleba.

7. Rybka – powolne otwieranie i zamykanie warg tworzących kształt koła, w tym czasie utrzymujemy zęby zamknięte.

8. Smutna minka – podkówka z warg.

9. Uśmiech – wesoła minka.

10. Znikające wargi – wargi wciągnięte do wewnątrz buzi.

11. Warczenie pieska – unosimy górną wargę, pokazując zęby.

Ćwiczenia języka:

1. Malarz – malujemy językiem swoje podniebienie, zaczynając od zębów w stronę gardła.

2. Młotek–zmieniamy język w młotek i uderzamy nim o dziąsła tuż za górnymi zębami.

3. Żyrafa – ma długą szyję, wyciąga się mocno do góry – otwieramy szeroko usta i wyciągamy język ku podniebieniu.

4. Dotykanie językiem do nosa, do brody, w stronę ucha lewego i prawego.

5. Wypychanie językiem policzków z jednej i drugiej strony.

6. Oblizywanie dolnej i górnej wargi przy ustach szeroko otwartych

7. Wysuwanie języka w przód i cofanie w głąb jamy ustnej.

8. Jedzie konik – kląskanie językiem

9. Język wysunięty z buzi przyjmuje na przemian kształt „łopaty” i „

10. Wymiatanie okruszków językiem zza dolnych zębów.

Ćwiczenia policzków:

1. Nadymanie policzków – „ gruby miś”.

2. Wciąganie policzków – „chudy zajączek”.

3. Nabieranie powietrza w usta i wypuszczanie powietrza.

4. Nabieranie powietrza w usta, przesuwanie powietrza z jednego policzka do drugiego na zmianę.

5. Pęknięty balonik – powolne wypuszczanie powietrza

Ćwiczenia żuchwy

1. Zamykanie i otwieranie domku

2. Grzebień – wysuwnie żuchwy, zakładanie i poruszanie dolnymi zębami po górnej wardze. Cofanie żuchwy, zakładanie i poruszanie górnymi zębami.

3. Guma do żucia – żucie gumy lub naśladowanie

4. Kukułka – ruchy żuchwy do przodu i do tyłu

5. Opuszczanie i unoszenie szczęki dolnej przy zaciśniętych wargach

Ćwiczenia podniebienia miękkiego

1. Naśladujemy ziewanie, kaszel, c

2. Zmęczony piesek – język wysunięty z szeroko otwartych ust, wdychanie ustami.

3. Balonik – nabieranie powietrza ustami, zatrzymanie w policzkach

4. Kukułka i kurka – wymawianie sylab:

ku – ku, ko– ko

uku–uku, oko – oko,

kuku – kuku, koko – koko.

5. Gąska – buzia otwarta i naśladujemy gęganie gąski

6. Grzejemy rączki – chuchamy ciepłym powietrzem (można chuchać na lusterko tak aby zaparowało).

– krążenie językiem, kląskanie przy otwartych ustach, bez poruszania brodą

– szerokie otwieranie ust, jak przy wymawianiu głoski zębami po dolnej wardze i brodzie. .

Życzę miłych ćwiczeń

Szanowni Państwo!

         Wady wymowy powodują szereg problemów w komunikacji, co ma negatywne znaczenie dla funkcjonowania dziecka w społeczeństwie. Terapia logopedyczna ma więc niwelować wszelkie nieprawidłowości językowe, a tym samym pomóc dziecku w integracji z rówieśnikami. W większości sytuacji same ćwiczenia z logopedą to za mało, aby pobudzić u dziecka prawidłowy rozwój mowy. Konieczne jest regularne kontynuowanie ćwiczeń logopedycznych również w domu. Wówczas następuje utrwalanie i rozwój umiejętności, które dziecko nabyło podczas pracy z logopedą. Dziecko uczy się mowy przede wszystkim w naturalnych sytuacjach, podczas wykonywania codziennych czynności, obserwacji otoczenia i nawiązywania kontaktu z innymi osobami. Podstawą sukcesu jest zatem postawa rodzica wobec terapii dziecka, rozumienie jej celu, kontakt z terapeutą, a także kontynuacja ćwiczeń w domu. 
 

Przedstawię zatem kilka wskazówek i zasad dotyczących ćwiczeń wykonywanych w domu.

1. Kluczowym jest dbanie o atmosferę, w jakiej odbywają się ćwiczenia.

2. Nigdy nie należy dobierać ćwiczeń samodzielnie. Ćwiczenia powinny zawsze wychodzić z zalecenia logopedy. 

3. Ćwiczenia powinny być dobrą zabawą. Należy je wpleść w zwykłe czynności dnia codziennego. Okazji do logopedycznej zabawy jest wiele. Ćwiczyć można podczas kąpieli, w trakcie posiłku, na spacerze, podczas wizyty w sklepie, śpiewania piosenki itd. 

4. Należy zadbać o ich regularność

5. Nigdy nie należny dziecka zmuszać i poprawiać aby go nie zniechęcić. Dzieci uczą się poprzez naśladownictwo tego, co słyszą i widzą, więc w zupełności wystarczy, kiedy podczas powtarzania rodzice będą mówili poprawnie. Oznacza to, że nie potrzeba dodatkowych komunikatów typu: „tak się nie mówi”, „powiedziałeś źle”, „nie mów safa, tylko szafa” itp. To normalne, że przez jakiś czas dziecku nie będzie się udawać mówić dobrze i często już sam ten fakt jest dla malucha frustrujący. Nie warto więc pogłębiać tej frustracji nic nie wnoszącymi uwagami.

6. Powinno się zadbać o stałą porę wykonywania ćwiczeń. Dziecko łatwiej zaakceptuje konieczność wykonywania ćwiczeń logopedycznych, jeśli staną się one częścią codziennego rytuału.

7. Nie należy stosować zwrotu „ćwiczenia logopedyczne”. Lepiej mówić „zabawa”, albo po prostu nazwać czynność, która będzie wykonywana, np. „będziemy gimnastykować buzię i język”. Wtedy ćwiczenia będą się lepiej kojarzyły.

8. Podczas ćwiczeń powinno się angażować wiele zmysłów. Im więcej zmysłów dziecka zaangażujemy w rozwój i kształtowanie prawidłowej mowy i komunikacji, tym skuteczniejsze będą nasze zabiegi i działania w tej sferze.

9. Wykorzystywana ma być każda naturalna sytuacja, aby „przemycić” kilka słówek do utrwalenia lub ćwiczeń.

10. Każdy powinien być cierpliwy i konsekwentny. Konsekwencja w realizowaniu ćwiczeń

logopedycznych w domu jest gwarancją sukcesu.

11. Chwal dziecko nawet za najmniejsze postępy – nic tak nie zmotywuje do dalszej pracy jak

pochwały ze strony bliskich i ważnych dla niego osób.

12. Powinno się również stosować nagrody. Dziecko musi wiedzieć, że robi postępy. Jeśli ćwiczyło należy nagrodzić jego ciężką pracę.

LOGOPEDIA W KUCHNI

PAN KCIUK 

ĆWICZENIA PRZYGOTOWUJĄCE DO SZ, Ż, CZ, DŹ

R – ĆWICZENIA PRZYGOTOWAWCZE

PIONIZACJA JĘZYKA

K, G – jak aktywować tył języka

Przykłady ćwiczeń oddechowych:

– głęboki wdech i wydech,

– wącha nie kwiatka,

– dmuchanie na wiatraczek,

– na dmuchiwanie balonika,

– wypuszczanie powietrza z balonika,

– zdmuchiwanie płomienia świecy z coraz większej odległości,

– dmuchanie przez rurkę zanurzoną w wodzie, „bulgotanie”,

– puszczanie baniek mydlanych,

– dmuchanie na lekkie przedmioty: watki, kawałki styropianu, piłeczki,

– dmuchanie na gorącą zupę,

– chuchanie na zmarznięte dłonie,

– dmuchanie w gwizdek,

– dmuchanie przez rurkę na płatki bibuły,

– dmuchanie na waciki i piórka zawieszone na nitkach,

– dmuchanie przez rurkę na lekkie przedmioty pływające po wodzie,

– zdmuchiwanie chrupek z gładkiej i szorstkiej powierzchni,

– podrzucanie piórek lub watek i dmuchanie na nie,

– naśladowanie szumu wiatru,

– dmuchanie na zaszronio ną szybę,

– gra na instrumentach dmuchanych,

– wymawianie na wydechu samogłosek,

– liczenie na jednym wydechu.